Αιόλου 52 & Μιλτιάδου 26, Αθήνα

Γενική άποψη

Πηγή :  http://archaeologia.eie.gr

Λεπτομέρεια εξώστη

Πηγή :  http://archaeologia.eie.gr

Σχέδιο όψεων

Πηγή :  http://archaeologia.eie.gr

Διεύθυνση :   Αιόλου 52 & Μιλτιάδου 26, Αθήνα

Χρόνος Κατασκευής :  1840-1850

Ιστορικά Λαογραφικά στοιχεία :

Κτίστηκε στα μέσα του 19ου αιώνα. Η άποψη που έχει εκφραστεί ότι χρονολογείται από το 1831, προσκρούει στο γεγονός ότι η διάνοιξη της οδού Αιόλου άρχισε μόλις το 1834. Είναι εντούτοις βέβαιο ότι πρόκειται για νεοκλασικό κτίριο της πρώτης περιόδου της ανοικοδόμησης των Αθηνών, επί της βασιλείας του Όθωνα. Σύμφωνα με την αρχιτέκτονα Ελένη Χατζησταματίου, που το αποτύπωσε το 1988, «χτίστηκε περίπου το 1850». Παλαιότερος ιδιοκτήτης της «διωρόφου οικίας μετά του υπ’ αυτήν μαγαζίου και οικοπέδου» βάσει των εγγραφών του υποθηκοφυλακείου, είναι ο γνωστός εκδότης Μιχαήλ Σαλίβερος, ο οποίος την πώλησε το 1903 στον Κυριάκο Μαλόβρουβα. Αρχικά, το υπόγειο και το ισόγειο του κτιρίου χρησιμοποιούνταν ως κατάστημα και ο όροφος ως κατοικία. Το 1903 εμφανίζεται ως μισθωτής της οικίας του ορόφου και του ισογείου ο Γ. Φιλαρετόκαλος. Περί το 1910 άλλαξε και η χρήση του ορόφου σε κατάστημα, και το καθένα από τα τρία επίπεδα διαμορφώθηκε ως ενιαίος χώρος, με την καταστροφή των διαχωριστικών εσωτερικών τοίχων. Επί μακρόν στο ισόγειο στεγαζόταν το κατάστημα παιδικών ειδών Τσόκα, (η φίρμα υπάρχει από το 1887, αλλά στη διεύθυνση αυτή εντοπίζεται για πρώτη φορά το 1920 και μαρτυρείται τουλάχιστον ώς το 1955).

Το 1989 ο Κυριάκος Β. Μαλόβρουβας ανέθεσε στην Ε. Χατζησταματίου μελέτη αποκατάστασης, βάσει της οποίας εκδόθηκε η πολεοδομική άδεια 1105/1989, η οποία προέβλεπε ενίσχυση του φέροντος οργανισμού, αποκατάσταση της εσωτερικής τοιχοποιϊας, και κατασκευή επτά ανοιγμάτων επί της Μιλτιάδου, προκειμένου να ακολουθηθεί η αντίστοιχη μορφή της όψης επί Αιόλου. Τελικώς, όμως, με την αναθεώρηση του 1991 διατηρήθηκαν τα τρία αψιδωτά ανοίγματα και η κεντρική είσοδος κλιμακοστασίου, και δεν υπήρξε επέμβαση στη λιθοδομή του κτιρίου. Μετά την ολοκλήρωση της αποκατάστασης, στο ισόγειο στεγάστηκε καφενείο με την επιγραφή «1831», ενώ έγινε αλλαγή χρήσης του ορόφου από γραφείο σε κατάστημα.

Στο ακίνητο έχει εκδοθεί τίτλος Μεταφοράς Συντελεστή Δόμησης με το 

ΦΕΚ 1053/Δ/12-10-1992

 

Χαρακτηρίστηκε διατηρητέο νεότερο μνημείο με την απόφαση

Υ.ΠΕ.ΧΩ.Δ.Ε.  Π.Δ. α/30-05-1985  ΦΕΚ 349/Δ/19-07-1985

Πηγές 

http://estia.minenv.gr

http://archaeologia.eie.gr