 |
Γενική άποψη από street View (2014)
|
Διεύθυνση : Πανεπιστημίου 23 & Εδουάρδου Λω, Αθήνα
Επωνυμία : Μέγαρο Σερπιέρη (Αγροτική Τράπεζα)
Αρχιτεκτονική τάση : Νεοκλασικό
Χρόνος Κατασκευής : 1880-1881
Αρχιτέκτονας : Αναστάσιος Θεοφιλάς (στρατιωτικός μηχανικός)
Περιγραφή :
Αναλογιζόμενος ίσως την αντιπαράθεση με την μνημειώδη "Αθηναϊκή Τριλογία" (Βιβλιοθήκη, Πανεπιστήμιο, Ακαδημία), που παρατασσόταν στην απέναντι πλευρά της οδού, φαίνεται ότι ο αρχιτέκτονας προτίμησε μια συγκρατημένη ανάπτυξη της μορφολογίας και των διακοσμητικών στοιχείων της πρόσοψης (παραστάδες με ιωνικά κιονόκρανα στα ανοίγματα του πρώτου και δεύτερου ορόφου, δωρικά κιονόκρανα στα ανοίγματα του τρίτου ορόφου, χωρίς προβολή των υπερθύρων, κ.τ.λ.). Δεξιά του κυρίως κτιρίου υψώνεται μια παράλληλη πτέρυγα, με την πρόσοψή της σε ελαφρά υποχώρηση και τοξωτά ανοίγματα, όπου βρίσκεται και η είσοδος προς την αυλή και τον χώρο κατοικίας του πρώτου και δευτέρου ορόφου. Με τον τρόπο αυτό εμπεδώνεται η διάκριση του ιδιωτικού χώρου από τον χώρο των επιχειρηματικών δραστηριοτήτων που βρίσκεται στο ισόγειο και εξυπηρετείται από την κεντρική αυστηρή είσοδο του αριστερού τμήματος.
Ιστορικά Λαογραφικά στοιχεία :
Οικοδομήθηκε περί το 1880, βάσει σχεδίων του στρατιωτικού μηχανικού Αναστάσιου Θεοφιλά. Ιδιοκτήτης του ήταν ο Ιταλός μεταλλειολόγος και επιχειρηματίας Ιωάννης Βαπτιστής Σερπιέρης (Giovanni Baptista Serpieri, 1815-1887), ιδρυτής της Εταιρείας Μεταλλίων Λαυρίου. Η ανέγερση του κτιρίου προσανατολίστηκε στη γωνία των οδών Πανεπιστημίου και Εδουάρδου Λω, ενώ στο υπόλοιπο οικόπεδο (που πρωτύτερα ήταν υπαίθριο μαρμαράδικο), διαμορφώθηκε εσωτερική αυλή με μεγάλο κήπο. Η οικοδομή τελείωσε γύρω στα 1881, ενώ η πλούσια εσωτερική διακόσμηση ολοκληρώθηκε το 1884.
Το μέγαρο αγοράστηκε το 1929 από τη νεοσύστατη τότε Αγροτική Τράπεζα και, επί της εποχής της νέας ιδιοκτησίας, οικοδομήθηκαν οι προσθήκες στο πίσω μέρος του αρχικού οικοδομήματος, με πρόσβαση από την οδό Εδουάρδου Λω. Το μέγαρο ανακαινίστηκε κατά τα μέσα της δεκαετίας του 1980.
Επί χούντας (1970 αποχαρακτηρίστηκε με σκοπό την κατεδάφισή του. Ευτυχώς όμως το 1974 χαρακτηρίστηκε εκ νέου διατηρητέο νεότερο μνημείο.
Χαρακτηρίστηκε διατηρητέο νεότερο μνημείο με την απόφαση
Υ.ΠΕ.ΧΩ.Δ.Ε. Π.Δ. α/13-09-1983 ΦΕΚ 503/Δ/07-10-1983
Πηγές
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου