 |
Γενική όψη από street View (2014)
|
 |
Κύρια όψη (2014)
Φωτογραφία από ΥΠΠΟ ΔΠΑΝΣΜ
|
Διεύθυνση : 40 Εκκλησιών & πλ. Μητροπόλεως, Αλεξανδρούπολη
Επωνυμία : Σχολείον Eλληνικής Kοινότητος (νυν 3ο Δημοτικό Σχολείο)
Αρχιτεκτονική τάση : Νεοκλασικό
Χρόνος Κατασκευής : 1866
Περιγραφή :
Πρόκειται για κτίριο ισόγειο με υπερυψωμένο υπόγειο. Η κάτοψή του είναι επιμήκης. Χαρακτηριστικό του κτηρίου είναι τα ευμεγέθη ανοίγματα που φωτίζουν τις αίθουσες διδασκαλίας.
Η πρόσοψη του σχολείου ακολουθεί τα νεοκλασικά πρότυπα, προβάλλοντας λιτά μορφολογικά στοιχεία. Διπλή κλίμακα λίγων βαθμίδων καταλήγει στην κεντρική είσοδο του κτηρίου. Η κεντρική θύρα, με τοξωτή απόληξη, πλαισιώνεται από ημικίονες με ιωνικά επίκρανα, οι οποίοι στηρίζουν επιστήλιο. Το τριγωνικό αέτωμα τονίζει τον κάθετο άξονα. Η πρόσοψη κοσμείται με κτιστό στηθαίο και μπαλούστρα, ενώ το υπόλοιπο κτίσμα είναι κεραμοσκεπές.
Η στέγη του σχολείου κοσμείτο με αγάλματα τριών μουσών, που αποτελούσαν σύμβολα της κλασικής παιδείας. Τα αγάλματα των μουσών, μολονότι βρίσκονταν στις αρχικές τους θέσεις λίγα χρόνια πριν, τώρα είναι κατεστραμμένα.
Ιστορικά στοιχεία Λαογραφικά στοιχεία :
Στο ΦΕΚ
χαρακτηρισμού του κτιρίου αναφέρεται ως έτος ίδρυσης το 1866. Σε άρθρο της
εφημερίδας “Νεολόγος” της Κωνσταντινούπολης του 1873 αναφέρεται ότι πλην των
Φερών δεν υπήρχε Ελληνικό σχολείο στην
ευρύτερη περιοχή. Επίσης σε δύο στατιστικές εκθέσεις του δασκάλου Νικ.
Χατζόπουλου από την Αίνο στις 2 Μαΐου και 25 Ιουλίου 1882, αναφέρεται ότι στο
Δεδέαγατς λειτουργεί από 5 ετών λιθόκτιστος Δημοτική Σχολή καλά οργανωμένη με
80 μαθητές και 20 μαθήτριες. Συνεπώς τοποθετεί την κατασκευή του Σχολείου στα
1877.
Ο σκοπός της ίδρυσής του ήταν η στέγαση των εκπαιδευτικών αναγκών της πόλης, που τότε ονομαζόταν Δεδέαγατς. Το κτίσμα περιλάμβανε αρχικά τρεις σχολικές αίθουσες, οι οποίες διπλασιάστηκαν αριθμητικά στις αρχές του 20ού αιώνα, συμπίπτοντας χρονικά με την ανέγερση του Ι.Ν. Αγίου Νικολάου στη θέση ενός μικρότερου ναού. Το σχολείο μετονομάστηκε σε Αστική Σχολή Αρρένων Δεδέαγατς, ενώ λίγα χρόνια αργότερα λειτούργησε ως δημοτικό σχολείο θηλέων, όταν η εκπαίδευση των αρρένων μεταφέρθηκε στην νεοϊδρυθείσα Λεονταρίδειο Ελληνική Σχολή.
Το Δημοτικό Σχολείο έλαβε διάφορες χρήσεις κατά τη διάρκεια του 20ού αιώνα, αντικατοπτρίζοντας την ιστορία της πόλης. Μετά τους βαλκανικούς πολέμους, κατά τη διάρκεια της πρώτης βουλγαρικής κατοχής της πόλης (τέλη 1913-1920), το κτήριο χρησιμοποιήθηκε από τις βουλγαρικές στρατιωτικές δυνάμεις. Επαναλειτούργησε ως σχολείο μετά την απελευθέρωση της πόλης, στις 14 Μαΐου 1920. Κατά τη διάρκεια της δεύτερης βουλγαρικής και γερμανικής κατοχής (1941-1944) εξυπηρέτησε εκ νέου τις ανάγκες των κατοχικών δυνάμεων. Από το 1945 εξακολουθεί να λειτουργεί ως δημοτικό σχολείο της πόλης.
Χαρακτηρίστηκε διατηρητέο νεότερο μνημείο με την απόφαση
Πηγές
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου