 |
| Γενική άποψη από street View (2014) |
 |
| Λεπτομέρεια επίστεψης Πηγή : https://thessarchitecture.wordpress.com |
 |
| Παλιά καρτ-ποστάλ Πηγή : https://thessarchitecture.wordpress.com |
Διεύθυνση : Ναυάρχου Βότση 5, Θεσσαλονίκη
Επωνυμία : Μέγαρο Σουρουτζίεβιτς
Αρχιτεκτονική τάση : Εκλεκτικιστικό
Χρόνος Κατασκευής : 1912
Περιγραφή :
Το κτίριο
εντάσσεται μορφολογικά στα πλαίσια του εκλεκτικισμού. Βασικό στοιχείο της
οργάνωσης της όψης είναι ο τριπλός καθ’ ύψος διαχωρισμός σε βάση, κορμό και
στέψη. Η βάση αποτελείται από τα μορφολογικά ενοποιημένα δυο πρώτα επίπεδα του
κτιρίου. Ο κορμός περιλαμβάνει τους δυο τυπικούς ορόφους της ανωδομής και
χαρακτηρίζεται από την ρυθμική επανάληψη ανοιγμάτων με αντίστοιχους μικρούς
εξώστες. Τέλος το κτίριο καταλήγει σε επιβλητική επίστεψη που καλύπτει ολόκληρο
τον όροφο της στέγης. Η οργάνωση της όψης δομείται βάσει αρχών όπως η ρυθμική
επαναληπτικότητα, η συμμετρία και η αξονικότητα και με έντονη διάθεση
κατακορυφότητας που τονίζεται με τις παραστάδες στους άξονες των ανοιγμάτων.
Στο ισόγειο οι
χώροι οργανώνονται ώστε να φιλοξενήσουν καταστήματα, με μεγάλα ανοίγματα στην
κύρια όψη. Η είσοδος βρίσκεται στην νότια πλευρά. Ένας μικρός χώρος υποδοχής
προηγείται της ευθύγραμμης κλίμακας που οδηγεί στο επίπεδο του μεσοπατώματος
στο μέσο του βάθους του κτιρίου. Από εκεί, κλιμακοστάσιο σχήματος Π με ευρύχωρο
φανάρι εξυπηρετεί την κατακόρυφη επικοινωνία με τους ορόφους. Η απόληξη του
κλιμακοστασίου στεγάζεται με φωταγωγό (skylight). To μεσοπάτωμα είχε
βοηθητική/αποθηκευτική χρήση και έτσι δικαιολογείται και το μικρό του ύψος
(2,35m.).
Στους ορόφους, ο
χώρος οργανώνεται με έναν κεντρικό επιμήκη διάδρομο σε συνέχεια του
κλιμακοστασίου, παράλληλο στην πρόσοψη. Εκατέρωθεν του διαδρόμου παρατάσσονται
οι χώροι, προορισμένοι για γραφεία. Οι πόρτες επικοινωνίας των χώρων αυτών με
τον διάδρομο φέρουν μεταλλικά στόρια, κάτι που συναντάμε συνήθως σε εμπορικά
μέγαρα (πχ. στο Ερμείον). Επίσης χαρακτηριστικό της χρήσης του κτιρίου είναι το
κοινόχρηστο αποχωρητήριο που βρίσκεται δίπλα στο κλιμακοστάσιο και εξυπηρετεί
ολόκληρο τον όροφο. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει η ευελιξία στην οργάνωση
του χώρου. Η κατασκευαστική πρόβλεψη για μεγάλα ανοίγματα μεταξύ των επιμέρους
δωματίων δίνει την δυνατότητα ώστε το επίπεδο να μπορεί να λειτουργεί
κατακερματισμένο σε μικρές ανεξάρτητες ιδιοκτησίες, είτε σε ενότητες, για
χρήσεις που απαιτούν μεγαλύτερες επιφάνειες. Ο όροφος της στέγης παρουσιάζει
μικρότερη έκταση δομημένης επιφάνειας, μια και στην αριστερή πλευρά του
επιπέδου, διαμορφώνονται δυο υπαίθριοι χώροι-ταράτσες, εκατέρωθεν του
κλιμακοστασίου. Κατά τ’ άλλα η επιφάνεια του ορόφου αυτού ακολουθεί την ίδια
διάταξη με τους υποκείμενους και στηρίζεται στην παρουσία του κεντρικού
επιμήκους διαδρόμου. Μόνο που οι χώροι κύριας χρήσης περιορίζονται στην πίσω
πλευρά του κτιρίου. Το μπροστινό τμήμα του επιπέδου παρουσιάζει μικρό ελεύθερο
ύψος, ώστε να κρύβεται πίσω από την επιβλητική επίστεψη και είχε βοηθητική
χρήση.
Ιστορικά Λαογραφικά στοιχεία :
Χτίστηκε το 1912,
με ιδιοκτήτες τους υπηκόους Βουλγαρίας, Ιβάν, Μήτσε και Σπύρο Σουρουτζίεβιτς.
Διασώθηκε από την μεγάλη φωτιά του 1917, χάνοντας την στέγη και με ζημιές στον
3ο όροφο, χωρίς όμως περαιτέρω επέκταση στο εσωτερικό του. Κτίριο γραφείων,
στέγασε ασφαλιστικές εταιρείες, γραφεία εκτελωνιστών και παραγγελιοδόχων, το
Προξενείο της Ισπανίας και μετά το 1930 το Προξενείο της Ιαπωνίας. Στο ισόγειο
λειτουργούσαν καφενεία για τους εργάτες του λιμανιού. Στην Κατοχή το κτίριο
επιτάχθηκε και στον Εμφύλιο χρησιμοποιήθηκε για να στεγάσει ανταρτόπληκτους. Σε
αυτή την φάση γίνονται μετατροπές στην εσωτερική διαρρύθμιση και δημιουργούνται
2 διαμερίσματα ανά όροφο, με κοινή κουζίνα και μπάνιο. Μέχρι και την δεκαετία
του ’70 χρησιμοποιείται ως κτίριο κατοικιών. Αργότερα στέγασε οίκο ανοχής. Σε
πυρκαγιά το 1995, έγιναν ζημιές στον 1ο όροφο. Έκτοτε αρχίζει η σταδιακή
εκκένωση του και από το 2000 είναι πια άδειο.
Χαρακτηρίστηκε διατηρητέο με την απόφαση
Υ.ΠΕ.ΧΩ.Δ.Ε. Π.Δ.
α/ 02-11-1983 ΦΕΚ Δ-734 α/ 28-11-1983
Πηγές :
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου