Λυσίου 9, Αθήνα

Γενική άποψη

Πηγή :  Δ.Π.Α.Ν.Σ.Μ.

Οροφογραφία

Πηγή :  Δ.Π.Α.Ν.Σ.Μ.

Διεύθυνση : Λυσίου 9, Αθήνα 

Αρχιτεκτονική τάση : Νεοκλασικό 

Περιγραφή : 

Πρόκειται για νεοκλασικό κτίριο με αρκετά μορφολογικά στοιχεία, όπως είναι οι παραστάδες της πόρτας και τα μαρμάρινα φουρούσια του μπαλκονιού. 

Το κτίριο αναπτύσσεται σε ημιυπόγειο, υπερυψωμένο ισόγειο και όροφο. Η φέρουσα τοιχοποιία αποτελείται από αργολιθοδομή που καλύπτεται με κονίαμα. Το μεγαλύτερο μέρος του κτίσματος καλύπτεται από τρίρριχτη στέγη με κεραμίδια βυζαντινού τύπου. Μια μικρή ταράτσα προσφέρει θέα προς την Ακρόπολη, το Θησείο και το Λυκαβηττό. 

Οι δύο σκάλες που οδηγούν από την αυλή στο ημιυπόγειο και στον πρώτο όροφο, αντίστοιχα, είναι μαρμάρινες, ενώ εκείνες που συνδέουν τους ορόφους εσωτερικά είναι ξύλινες. 

Τα παράθυρα είναι γερμανικού τύπου με ξύλινα κουφώματα, εκτός των παραθύρων του υπογείου που είναι τζαμωτά με απλές σιδεριές για προφύλαξη, καθώς βρίσκονται στο επίπεδο του δρόμου. Οι πόρτες είναι απλές ταμπλαδωτές. 

Ιστορικά Λαογραφικά στοιχεία : 

Κατά τη διάρκεια των εργασιών αποκατάστασης (1986-1988) διατηρήθηκαν τα μορφολογικά και τα φέροντα στοιχεία, ενώ αντικαταστάθηκαν τα παλιά ξύλινα κουφώματα με νέα και αποκαταστάθηκαν τα κονιάματα και οι χρωματισμοί του κτηρίου. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζουν οι οροφογραφίες. 

Ο οροφογραφικός διάκοσμος του κτιρίου αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα στοιχεία του. Η ζωγραφική διακόσμηση παρουσιάζεται στις οροφές και των δύο ορόφων. Στον πρώτο όροφο οι οροφογραφίες κοσμούσαν και τα τέσσερα δωμάτια, ενώ ένα από αυτά παρουσίαζε τρεις διαδοχικές στρώσεις ζωγραφικού διακόσμου. 

Τα διακοσμητικά θέματα είναι αρκετά συνηθισμένα στις αστικές οικίες του δεύτερου μισού του 19ου αιώνα. Φυτικά κοσμήματα και γεωμετρικά σχέδια παραπέμπουν στα κλασικά τους πρότυπα. 

Το σχέδιο που μιμείται τη φατνωματική οροφή με τους κεντρικούς ρόδακες αποδίδει, εκμεταλλευόμενο την ψευδαίσθηση του βάθους που προσφέρει η έντονη αντίθεση των χρωμάτων, την ανάγλυφη αίσθηση των μαρμάρινων ή πήλινων οροφών των μεγαλοαστικών κατοικιών. 

Σε άλλη οροφογραφία, οι απαλοί ρόδινοι τόνοι αποδίδουν σχηματοποιημένες φυτικές παραστάσεις. Το κεντρικό θέμα, ένα φυτικό κόσμημα εγγεγραμμένο σε οκτάγωνο απολήγει σε κρινάνθεμο –μια διακόσμηση που συναντάμε ανάγλυφη στα μαρμάρινα φουρούσια του μπαλκονιού της πρόσοψης. Στα άκρα της παράστασης περιελισσόμενοι βλαστοί και φύλλα συμπληρώνουν τη σύνθεση. 

Η οροφογραφία σε γαλάζιους και γκριζωπούς τόνους έχει κεντρικό κυκλικό θέμα που περιβάλλεται με γαλάζια φυτικά κοσμήματα που επαναλαμβάνουν το κρινάνθεμο. Ζωγραφισμένα σε δεύτερο επίπεδο, σχεδόν σε grisaille, γεωμετρικά σχήματα με ρόδακα προσδίνουν την αίσθηση του βάθους, της τρίτης διάστασης, ενισχύοντας το trompe l'oeil, την οπτική ψευδαίσθηση. 

Ο πλούσιος οροφογραφικός διάκοσμος σήμερα αποκατεστημένος, χαρακτηρίζει την αθηναϊκή αστική αρχιτεκτονική του τέλους του 19ου αιώνα και υπογραμμίζει τη σημασία του μνημείου. 

Το αποκατεστημένο κτίσμα φιλοξένησε αρχικά το Ελληνικό Κέντρο Διεθνούς Ινστιτούτου Θεάτρου, ενώ σήμερα στεγάζει τη Σχολή Βυζαντινής και Παραδοσιακής Μουσικής «Τέττιξ». 

Χαρακτηρίστηκε διατηρητέο νεότερο μνημείο με την απόφαση 

Υ.ΠΕ.ΧΩ.Δ.Ε. Π.Δ. α/24-10-1980 ΦΕΚ 617/Δ/08-11-1980 

Πηγές 

http://estia.minenv.gr/

Δ.Π.Α.Ν.Σ.Μ.