 |
| Γενική άποψη από street View (2011) |
 |
Λεπτομέρεια παραθύρων Πηγή : https://thessarchitecture.wordpress.com |
 |
| Εσωτερικό βιτρώ Πηγή : https://thessarchitecture.wordpress.com |
 |
| Σχέδιο τομής Πηγή : https://thessarchitecture.wordpress.com |
Διεύθυνση : Μεγ.
Αλεξάνδρου 68 & Φιλ. Νίκογλου 1, Θεσσαλονίκη
Επωνυμία : Λαογραφικό
Μουσείο (Έπαυλη Γ. Μοδιάνο)
Χρόνος Κατασκευής : 1906
Περιγραφή :
Αποτελεί
αντιπροσωπευτικό δείγμα εκλεκτικισμού στην πόλη της Θεσσαλονίκης στις αρχές του
αιώνα μας. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει η αρχιτεκτονική των όψεων, όπου
κυριαρχεί η καμπύλη γραμμή με διακοσμητικά στοιχεία Αrt Νouveau και το διώροφο
γωνιακό " Ρortico ", εξάλλου η όλη οργάνωση της στέγης με σοφίτες
θυμίζει πρότυπα της Γαλλικής και Γερμανικής αναγέννησης του περασμένου αιώνα.
Ο αρχιτέκτονας
έχει εμπλουτίσει το κτίριο και με στοιχεία Art nouveau – κυρίως στα
κιγκλιδώματα και στα μεταλλικά θυρόφυλλα της εισόδου. Η διαμόρφωση των όψεων
ακολουθεί την τυπική τριμερή διαίρεση βάση-κορμός-στέψη, με βαριά λίθινη
ακανόνιστη τοιχοποιία στο ημιυπόγειο, ελαφρότερη επεξεργασία με επιχρισμένες
επιφάνειες, εμφανείς πλίνθους και μεγάλα ανοίγματα στον κορμό, δηλαδή στους δύο
κύριους ορόφους και στέγη με φολιδωτά κεραμίδια και παράθυρα στη στέψη.
Αναπτύσσεται σε
τέσσερα επίπεδα: ημιϋπόγειο, δύο ορόφους και σοφίτα, συνολικής έκτασης 1.200
τ.μ.
Αυτά είναι και τα
τέσσερα επίπεδα του κτiρίου, καθένα από αυτά περιέχει ένα μεγάλο κεντρικό
οκταγωνικό χώρο γύρω από τον οποίο αναπτύσσονται ασύμμετρα τα δωμάτια της
έπαυλης. Η ασυμμετρία αυτή, που
προβάλλεται και στις όψεις, είναι χαρακτηριστική της εκλεκτικιστικής διάθεσης
αλλά και της γραφικότητας (pittoresque) του συνολικού ύφους αυτών των επαύλεων.
Ένας βαθύς, διώροφος εξώστης καμπυλώνει τη νοτιοδυτική γωνία του κτηρίου με
κίονες και ελλειψοειδή τόξα στην περίμετρο∙ η διώροφη αυτή «loggia» (στοά), με
θέα τη θάλασσα δυτικά και την κορυφογραμμή του Ολύμπου στα νότια, καθιστούσε
ξεχωριστή την έπαυλη Μοδιάνο από τις υπόλοιπες της περιοχής.
Ιστορικά στοιχεία Λαογραφικά
στοιχεία :
Κτίστηκε το 1906
από τον Ισραηλίτη Γιακό Μοδιάνο με σχέδια του γιού του Ελί Μοδιάνο (Ecole
Centrale- Paris) σε παραθαλάσσιο οικόπεδο αρχικής έκτασης 5
στρεμμάτων. Είναι γνωστό και ως "παλαιό κυβερνείο". Το 1913
αγοράστηκε από το ελληνικό δημόσιο, παραχωρήθηκε στη βασιλική οικογένεια,
κατόπιν στο Γενικό Διοικητή Μακεδονίας, για να ξαναγίνει ανάκτορο για τον
Γεώργιο Β΄, ο οποίος πρόσθεσε το 1937 το
φυλάκιο στην ανατολική όψη. Το 1947 εγκαθίσταται στο κτήριο η νεοϊδρυθείσα
Στρατιωτική Ιατρική Σχολή, στις αρχές
του 1960 η Ιερατική Σχολή.
Όλες αυτές οι
χρήσεις επέφεραν στο κτήριο αλλαγές και προσαρμογές, ενώ ο διάκοσμος υπέστη
σημαντική φθορά (οροφογραφίες της διώροφης στοάς). Με την πρώτη προσεκτική
αποκατάσταση που πραγματοποίησε το 1970-1972 η Τεχνική Υπηρεσία Ν.
Θεσσαλονίκης, σύμφωνα με μελέτη που συντάχθηκε από ειδικούς με επικεφαλής τον καθηγητή Νικόλαο Μουτσόπουλο, διαμορφώθηκε
το κτήριο σε Μουσείο ενώ με τη δεύτερη σημαντική αποκατάσταση και
ανάπλαση την περίοδο 1995-2000, σύμφωνα με μελέτη της 4ης Εφορείας Νεωτέρων
Μνημείων και του ΛΕΜΜ-Θ, επιστεγάστηκε το αίθριο του 3ου ορόφου και
κατασκευάστηκε ο πύργος με το κλιμακοστάσιο διαφυγής στον ακάλυπτο. Το έργο
αυτό χρηματοδοτήθηκε από την Ευρωπαϊκή Ένωση, τον Οργανισμό «Θεσσαλονίκη
πολιτιστική πρωτεύουσα της Ευρώπης, 1997», το Υπουργείο Πολιτισμού και το Υπουργείο
Μακεδονίας-Θράκης. Μέχρι και σήμερα στεγάζει το Λαογραφικό και
Εθνολογικό Μουσείο Μακεδονίας. Ο κήπος της έπαυλης φτάνει τα 2500τμ ωστόσο
είναι σχεδόν ο μισός από τον αρχικό κήπο της έπαυλης.
Χαρακτηρίστηκε διατηρητέο νεότερο
μνημείο με την απόφαση
Πηγές
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου