 |
Γενική άποψη από street View (2014)
|
 |
Γενική άποψη
Φωτογραφία : Charoula Pavlopoulou Lampropoulou
|
Λεπτομέρεια φουρουσιού
Επωνυμία : Μέγαρο Λιβιεράτου
Αρχιτεκτονική τάση : Νεομπαρόκ
Χρόνος Κατασκευής : 1908-1909
Αρχιτέκτονας : Αλ. Νικολούδης
Περιγραφή :
Είναι διώροφο με ημϊυπόγειο και ακάλυπτο χώρο περιμετρικά που το αναδεικνύει ακόμα περισσότερο. Το κτίριο έχει ιδιαίτερο αρχιτεκτονικό ενδιαφέρον, τόσο εξωτερικά (με τα πολυποίκιλα στοιχεία ρομαντικού ρυθμού στα παράθυρα, στις πόρτες και στην διακόσμηση), όσο και στα εσωτερικά (με τα δάπεδα από μάρμαρο, πλακάκια ειδικής σύνθεσης, γύψινα ταβάνια, εσωτερικές πόρτες και γενικά εσωτερική διακόσμηση). Ιδιαίτερης διακοσμητικής αξίας είναι τα μαντεμένια κάγκελα και ιδίως οι πόρτες του κήπου στις δύο όψεις. Τα περισσότερα μπαρόκ και ροκοκό στοιχεία βρίσκονται στο ισόγειο. Το κτίριο αποτελείται από βάση, κυρίως κορμό και στέψη. Ιδιαίτερη καλλιτεχνική αξία έχει η στέψη (κορνίζα ταράτσας), μια από τις πιο σπάνιες σε αντίστοιχα κτίρια στην Αθήνα. Τα κιγκλιδώματα στα μπαλκόνια αποτελούν και αυτά διακοσμητικά στοιχεία (με σχέδιο που δεν συναντάμε σε κτίρια τέτοιου είδους) που τονίζουν τις καλοσχεδιασμένες όψεις του κτιρίου. Το κτίριο έχει συμμετρικές διατάξεις στις όψεις του με άξονες συμμετρίας κύριους και βοηθητικούς. Η βάση του κτιρίου είναι φτιαγμένη με ισόδομο σύστημα και με ιδιαίτερη διακόσμηση στα παράθυρα του υπογείου. Τα ανοίγματα έχουν πλαίσια με κυμάτια, στο ισόγειο ημικυκλικά με φεγγίτη και στον όροφο ορθογώνια με διακοσμητικά κλειδιά και στις πλαϊνές όψεις με ανάγλυφες ποδιές. Τα μπαλκόνια έχουν ανάγλυφα φουρούσια. Το κτίριο επιστέφεται από στηθαίο διακοπτόμενο με νεοκλασικά κυμάτια, με ιδιαίτερα διακοσμημένο με γεισίποδες κορνίζα απομίμηση αντίστοιχα ξύλινης στέγης αρχαίου ναού. Το κτίριο περιβάλλεται από ακάλυπτο χώρο που
έχει λειτουργική σχέση με αυτό και το αναδεικνύει περισσότερο.
έχει λειτουργική σχέση με αυτό και το αναδεικνύει περισσότερο.
Έχει επιφάνεια 1.240 μ2 αναπτύσσεται σε τρία επίπεδα και ακολουθεί τον χρυσό κανόνα που επιβάλλει τον χωρισμό της μεγαλοαστικής κατοικίας σε τρεις ζώνες: στον βασικό όροφο υπάρχουν οι αίθουσες υποδοχής, στον όροφο τα υπνοδωμάτια, στο ημιυπόγειο οι βοηθητικές υποδομές και τα δωμάτια του υπηρετικού προσωπικού. Διέθετε επίσης πρωτοποριακές για την εποχή εγκαταστάσεις για ζεστό νερό και τηλέφωνο.
Ιστορικά λαογραφικά στοιχεία :
Οικοδομήθηκε στα 1908-1909, για λογαριασμό του Κεφαλονίτη βιομήχανου Γεράσιμου Λιβιεράτου, βάσει σχεδίων του αρχιτέκτονα Αλέξανδρου Νικολούδη, απόφοιτου της γαλλικής Ecole des Beaux-Arts. Ο "νεομπαρόκ" ρυθμός του συνιστά μια από τις πρώτες ρήξεις με τον κλασικισμό στην Αθήνα και μια ποιοτική εφαρμογή των αρχών της Beaux-Arts. Το χαρακτηριστικό "cartouche" που υπήρχε στην ακμή της στέψης, καταστράφηκε στο σεισμό του 1981.
Είναι η μοναδική γνωστή κατοικία που έγινε από τον αρχιτέκτονα Αλ. Νικολούδη, και ένα από τα ελάχιστα δείγματα του Γαλλικού Νεομπαρόκ στην Αθήνα.
Πρόσφατα έγινε αποκατάσταση του κτηρίου από τους νέους ιδιοκτήτες του, με την επίβλεψη του αρχιτέκτονα Θανάση Κυρατσού, που επανέφερε το εγκαταλειμμένο επί πολλές δεκαετίες μέγαρο, το οποίο είχε υποστεί επιπρόσθετα εκτεταμένες φθορές από το σεισμό του 1981, στην αρχική νεο-μπαρόκ μορφή του.
Χαρακτηρίστηκε διατηρητέο νεότερο μνημείο με την απόφαση
Υ.ΠΕ.ΧΩ.Δ.Ε. 60081/3597α/28-08-1986 ΦΕΚ 847/Δ/17-09-1986
Πηγές
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου