 |
Γενική άποψη από street View (2011)
|
 |
Όψη προς τον κήπο
Φωτογραφία από https://thessarchitecture.wordpress.com
|
Διεύθυνση : Παρασκευοπούλου Σπάρτης & Βυζαντίου, Θεσσαλονίκη
Επωνυμία : Ορφανοτροφείο Αλλατίνι
Αρχιτεκτονική μορφή : Εκλεκτικιστικό με επιρροές από τη ντόπια λαϊκή αρχιτεκτονική
Χρόνος Κατασκευής : 1890
Περιγραφή :
Αποτελεί επίσης χαρακτηριστικό δείγμα της Μακεδονίτικης αρχιτεκτονικής στη Θεσσαλονίκη στα μέσα του 19ου αιώνα. Είναι διώροφο κεραμοσκεπές και είναι κτισμένο σύμφωνα με τις εκλεκτικιστικές τάσεις της εποχής με επιρροές από τη ντόπια λαϊκή αρχιτεκτονική. Χαρακτηριστικά μορφολογικά στοιχεία του κτιρίου είναι τα δύο επάλληλα σαχνισιά και ο μονώροφος σκεπαστός εξώστης της εισόδου ο οποίος μεταβλήθηκε με διάφορες επεμβάσεις σε διώροφο κλειστό. Στην μπροστινή όψη βλέπουμε την σκάλα, εκατέρωθεν του κλειστού πλέον προστώου. Πάνω από το προστώο υπάρχει μεταγενέστερη προσθήκη που μάλλον έγινε για λόγους εξοικονόμησης χώρου. Ο πρώτος όροφος παρουσιάζει στοιχεία νεοκλασικισμού (απλή διακόσμηση στους εξωτερικούς τοίχους, υπέρθυρα με φουρούσια) ενώ ο δεύτερος στοιχεία μπαρόκ (περισσότερο διακοσμημένοι εξωτερικοί τοίχοι και επιστέψεις παραθύρων μπαρόκ). Η μεγάλη αυλή του κτιρίου περιελάμβανε ακόμα ένα μικρότερο κτίσμα που χρησίμευε ως παντοπωλείο το οποίο πιθανώς διασώζεται εν μέρει στην γωνία Σπάρτης και Βυζαντίου. Το οικόπεδο περιβάλλεται από ψηλό, τούβλινο μαντρότοιχο.
Ιστορικά Λαογραφικά στοιχεία :
Στο κτίριο αυτό στεγάζονταν από το 1917 έως το 1943 το Ισραηλιτικό Ορφανοτροφείο αγοριών "Καρόλου Αλλατίνι" ενώ μετά το 1945 στεγάστηκαν σ' αυτό άπορες Ισραηλίτικες οικογένειες που σώθηκαν από τον πόλεμο.
Κτίστηκε στα τέλη του 1890, σε σχέδια άγνωστου αρχιτέκτονα. Ως πρώτοι ένοικοι αναφέρονται οι αδερφές Πρακίτα και στην συνέχεια ο Χατζή Μπεκήρ το αγοράζει το 1903. Το 1929 το κτίσμα αγοράζεται από την Εβραϊκή κοινότητα Θεσσαλονίκης για να στεγάσει το Ορφανοτροφείο Αλλατίνι, του οποίου το αρχικό κτίριο καταστράφηκε στην φωτιά του 1917. Φιλοξένησε ορφανά μέχρι το 1943 οπότε οι τελευταίοι τρόφιμοι στάλθηκαν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης από τους Γερμανούς κατακτητές και θανατώνονται σε αυτά. Μετά τον πόλεμο φιλοξένησε οικογένειες και το 1972 αγοράστηκε από τον Ανδρέα Παράσχου και στέγασε σχολείο. Μέχρι σήμερα παραμένει στον ίδιο ιδιοκτήτη, ωστόσο στέκει εγκαταλελειμμένο.
Χαρακτηρίστηκε διατηρητέο νεότερο μνημείο με την απόφαση
Πηγές
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου